نظام کاست در بین عشایر بلوچ کهنوج مطالعه موردی عشایر اردوگاه ریگ آباد

    مطالعات مختلفی در زمینه­ی عشایر به ویژه عشایر غرب کشور انجام شده­است، ولی درباره ­ی عشایری که در مرز سه استان هرمزگان، سیستان و بلوچستان و کرمان زندگی­می­کنند به خصوص عشایر شهرستان کهنوج، اطلاعات بسیار محدودی وجود دارد. ساختار نظام قشربندی اجتماعی در بین برخی از عشایر استان هرمزگان و کرمان، نظام کاست است. هدف اصلی مقاله­ی حاضر، بررسی نظام کاست در بین عشایر رمه­گردان در شهرستان کهنوج و دهستان قلعه­گنج در روستای آورتین است. براساس پندار محققان، عشایر مورد مطالعه با هیچ یک از عشایر دیگر نقاط کشور همسانی ندارد. روش ارزیابی سریع مشارکتی و ارزیابی سریع روستایی، روش مطالعه­ی مورد استفاده در این پژوهش است. یافته­ ها نشان می­دهد که در منطقه­ ی مورد مطالعه، دو کاست بلوچکاران و غلامان زندگی می­کردند؛ به همین دلیل، ابعاد مختلف زندگی اجتماعی و اقتصادی بررسی شده­است. ابعاد اجتماعی شامل ویژگی­های سیستم کاست، طبقه­بندی­های آن در بین عشایر مورد مطالعه و روابط کاستی با یکدیگر است؛ حال آن که ابعاد اقتصادی شامل اشتغال و منابع درآمدی و تقسیم­بندی خانوارها بر حسب وضعیت اقتصادی بر مبنای شاخص­های ارائه شده می­باشد. این مطالعه نشان می­دهد که بین وضعیت اقتصادی و کاست عشایر رابطه وجود دارد و بهبود وضعیت اقتصادی تغییری در پایگاه اجتماعی فرد ایجاد نمی­کند. رخداد تغییرات بیرونی به دگرگونی­هایی در زندگی عشایر مورد بررسی شده منجر می­شود و افزایش فقر و تشدید فعالیت­های کارگری را به همراه دارد. به نظر می­رسد برای کاهش پیامدهای منفی، ضروری است قبل از اجرای هر پروژه­ای، پیوست­نگاری فرهنگی برای شناسایی پیامدهای اقدامات مختلف انجام شود.